"  Someone who passed away is missing you” 2568

         ผลงานชุด Pain is temporary เกิดขึ้นจากการตั้งคำถามต่อการเผชิญหน้าเข้ากับความสูญเสียในแต่ละช่วงวัยมักมีสิ่งใดหล่นหายไปตามกาลเวลา แต่หากต้องสูญเสีย " มนุษย์ " มิใช่สิ่งของ เสมือนถูกพรากเอาบางส่วนในจิตใจจมหายไปตลอดกาลทั้งจากพ่อแม่ พี่น้อง หรือแม้แต่เพื่อนในวัยเด็กพร้อมที่จะพัดพาเอาความโศกเศร้านำพาความสุขสดใสของวัยเยาว์จากไปเช่นกัน ผู้สร้างสรรค์ขออุทิศส่วนหนึ่งในจิตใจให้ผู้ล่วงลับ เป็นพื้นที่ส่งสารถึงตัวเองในอีก 5 ปี หรือ 10 ปีข้างหน้า ต่อจากนี้กับทุกช่วงชีวิตยามเปลี่ยนผ่าน แบ่งปันช่วงเวลาให้กับผู้ชมร่วมสัมผัสประสบการณ์ที่เปรียบเสมือนการลอยอังคารครั้งสุดท้ายให้กับสายน้ำที่หลั่งไหลยามสูญเสีย

“กลิ่นอายของความผิดหวังขอให้จางหายไปกับสายฝน” 2566

งานศิลปะชุดนี้เกิดขึ้นจากความทรงจำในอดีตโดยอิงจากบางส่วนของสมุดบันทึกของผู้สร้างสรรค์ตลอดช่วงระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมา การตั้งคำถามกับการสูญเสียหากคนใกล้ชิดเราจากไปด้วยการฆ่าตัวตายสิ่งหนึ่งที่จะอยู่กับเราไปตลอดคือการตั้งคำถามกับตัวเองถึงความผิดพลาดของการกระทำที่ผ่านมาเป็นการเผชิญหน้ากับสภาวะจิตที่พยายามหลีกหนีความปรารถนาอันไม่สัมฤทธิผล ก่อเกิดการกักเก็บตัวตนที่แท้จริงของมนุษย์สร้างกายแฝงที่มาในรูปแบบตัวตนอื่นยามเผชิญหน้าเข้ารับสังคมเลี่ยงการถูกกีดกันทางชนชั้น รูปลักษณ์ เพศ สีผิว หรือแม้แต่ถิ่นกำเนิด ความไม่สมบูรณ์แบบจิตคือรากเหง้าของความเป็นมนุษย์ร่างกายคือที่ซึ่งถูกกระทำโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจจนเกิดบาดแผลกายเนื้อที่บอบช้ำ ร่องรอยการปริแตกฉีกขาดของผิวหนังบนเรือนร่างถึงกระนั้นร่างกายก็ยังมีกระบวนการที่จะสามารถรักษาบาดแผล และประสานผิวหนังให้กลับคืนดั่งเดิมแม้จะไม่สมบูรณ์แบบแต่ความเจ็บปวดจะมลายหายไปตามกาลเวลาเราจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บยามสัมผัสแตกต่างจากกับบาดแผลทางใจที่ความรู้สึกนั้นจะบดละเอียดฝังรากลึกในความทรงจำ แทรกซึมเสมือนรากไม้ที่ไม่อาจขจัดทิ้งไม่ว่าเมื่อใดอาจล้นทะลัก และพรั่งพรูออกมาสร้างความทุกข์ทรมานส่งผลต่อการแสดงออกทางกาย   ไม่สามารถเผชิญหน้ากับสิ่งเหล่านั้นได้อีกมักเกิดขึ้นจากประสบการณ์ด้านลบ

เรียกว่า “ traumatic event ” จากเหตุการณ์ในอดีตส่งผลถึงสภาพจิตใจในปัจจุบันและอนาคต เช่นความรุนแรงในครอบครัว การสูญเสีย ถูกล่วงละเมิดทางเพศ วัยเด็กที่ถูกปล่อยปะละเลยไร้ที่พึ่งพิง แม้แต่ความยากจนที่อาจทำให้ถูกกลั่นแกล้ง ดิ้นรนเอาตัวรอดในแต่ละวันปมด้อยที่สังคมเป็นผู้ตัดสินเราอาจหลบหนีจากสั่งเหล่านั้นได้ผ่านการกดทับตัวตนเดิม เมื่อเวลาผ่านไปเป็นเพียงการโป้ปด หลอกลวงที่เราสร้างขึ้นให้ตนเองเท่านั้นเราจะยังไม่สามารถเผชิญหน้ารับกับความจริง เหตุการณ์ ผู้คน หรือไม่แม้แต่จะสามารถพูดถึงได้ การทำงานศิลปะชุด  pain is temporary คือการปล่อยให้จิตเผชิญหน้ากับความจริงเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดลงเป็นชั่วคราวผ่านการมองย้อนกลับถึงชีวิตที่เราดิ้นรนอย่างโดดเดี่ยวบาดแผลจากความยากลำบากของการเกิดเป็นหญิงสาวผู้ซึ่งเติบโตในครอบครัวชนชั้นกรรมาชีพ เมื่อบิดาผู้ประกอบอาชีพกรรมกรตายจากไร้ซึ่งคำบอกลาเผชิญหน้าความยากจนข้นแค้นของชีวิต เดิมที่เก็บซ่อนไว้ไม่อาจปกปิดจากการถูกหล่อหลอมของสังคมบริบทวัฒนธรรมรอบข้างนำพามาซึ่งความเป็นปัจเจก แสดงออกผ่านความแตกต่างและหลากหลายของชีวิตมนุษย์

ศึกษาการทำงานศิลปะร่วมสมัยในเอเชียเสนอเนื้อหาสะท้อนความไม่เท่าเทียมอันเป็นบ่อเกิดของปัญหาครอบครัวผสมผสานกับวิธีการทำงานศิลปะแบบดั้งเดิมแสดงตัวตนออกมาอย่างอิสระผ่านประสบการณ์ชีวิตอันเป็นผลผลิตของสังคมบอกเล่าเรื่องราวผ่านวัฒนธรรมที่มีร่วมกันในเอเชีย นำสร้างสรรค์ผลงานศิลปะแบบพื้นบ้านของประเทศเกาหลีใต้เรียกว่า Minhwa (มินฮวา) เกิดขึ้นช่วงต้นศตวรรษที่ 20 หรือปลายสมัยโชซอน  ค.ศ. 1392-1910 ได้แรงบันดาลใจจากการแพร่หลายของศิลปะภาพวาดพู่กันของประเทศจีนพัฒนาจนเกิดเอกลักษณ์เฉพาะของตนเองแตกต่างจากการสร้างงานแบบตะวันตกทั้งในการเทคนิคและเนื้อหาสะท้อนความเรียบง่ายของชีวิตประจำวัน และการวาดเพื่อตีความหมายมงคลไม่ใช่เพียงศิลปินเท่านั้นแต่ยังเป็นการวาดที่เข้าถึงทุกวิถีชีวิตพื้นบ้าน รวมถึงการเกิดศิลปะสมัยใหม่ของประเทศจีนในช่วงปฏิวัติวัฒนธรรมของชนชั้นกรรมาชีพครั้งใหญ่ของประเทศเกิดความสูญเสียและการแตกแยกเป็นจุดกระตุ้นให้วงการศิลปะจีน ในขณะเดียวกันนั้นมีการเคลื่อนไหวจากฝั่งรัฐบาลเพื่อใช้งานศิลปินหล่อหลอมคนให้คิดและเชื่อในทางเดียวกันงานจิตรกรรมในขณะนั้นจึงมีโทนสีและบรรยากาศที่คล้ายคลึงกันนั้นคือ“ จิตรกรรมทิวทัศน์แดง ” การเคลื่อนไหวครั้งนี้สร้างแรงบันดาลใจให้กับศิลปินรุ่นใหม่อีกหลายกลุ่มตามมาเช่นศิลปินหัวก้าวหน้า (Avant-grade artists) เชื่อมโยงกับประวัติศาสตร์ทางศิลปะของไทยเองจากการศึกษาประวัติศาสตร์การทำงานจิตรกรรมแบบดั้งเดิมผ่านการทดลองผ่านผ้าทั้งหมด 4 ประเภทได้แก่ ผ้าดิบบาง, ผ้าดิบแบบละเอียด, ผ้าลินิน และผ้าฝ้าย ด้วยการใช้สีอะคริลิค กาวและสารส้มในกระบวนการเตรียมผ้าประยุกต์จากการทำผ้าบาติก ผ้ามัดย้อมของไทยในการใช้สารส้มเพื่อให้สีติดทนในระยะยาว กอปรด้วยอุณหภูมิจากแสงอาทิตย์ที่มีส่วนช่วยให้ผ้าสามารถระบายได้โดยเนื้อสีไม่ซึมออกจากทิศทางที่กำหนด ผู้สร้างสรรค์เลือกใช้กาวประเภท กาวน้ำใสมีส่วนผสมหลักเป็นน้ำและโพลีไวนิล อะซิเตท (Polyvinyl Acetate) มีลักษณะใสเมื่อแห้งแล้วไม่เห็นคราบเหมาะสำหรับผ้าหรือกระดาษ ตัวสารส้มเป็นสารประกอบในอุตสาหกรรมย้อมผ้าทำให้สีติดเส้นใยได้ดี